ivoenrianne.reismee.nl

Huisje, autootje, internet en diefstallen....

Haaaaai!! We leven nog hoor!! Ooohh ik ging mijn laatste blog even terug lezen om te kijken tot waar ik geschreven had en zag dat ik er toen net drie weken zat, dat is nu inmiddels al 2 maanden! Ik begin deze blog dus ongeveer hetzelfde als de vorige: sorry sorry dat we zo lang niets hebben laten horen, maar de tijd vliegt hier echt!! Respect voor Janine in Engeland die zo frequent wat opschrijft! Ons lukt het niet. :P Maar goed, hier dus wat leesvoer voor bij de Kerstboom! :P

Ik weet niet eens waar ik beginnen moet hihi! Het gaat me sowieso niet lukken om een blog per dag te schrijven, maar zal dan met name de hoogte- en dieptepunten (ja ja die hebben we inmiddels ook doorgemaakt) beschrijven. De dagen dat we lekker uitslapen, op het strand liggen te bakken en zo lui zijn dat ik dus niet eens onze blog bijwerk, zal ik jullie dan maar besparen! :P Er is inmiddels zoveel gebeurd, zoveel mooie foto’s gemaakt.. eens even kijken..

Ik verdeel mijn verhaal in tweeën. Heb alles al getypt in word, maar nu eerst dit. Ik begin denk ik maar met de wat (on)praktische zaken hier. Daar heeft ook meteen ons dieptepunt mee te maken namelijk, daarna dan de leuke dingen om het weer een beetje goed te maken. Met praktische zaken bedoel ik dus huis, auto, vergunningen etc. Allereerst maar het huis.. We hebben inmiddels al 1,5 maand ons opgemaakt bedje van Quality Apartments verlaten waar we de eerste maand mochten vertoeven, vanuit het ziekenhuis geregeld. We zijn verhuisd naar echt een huisje huisje! Ergens midden op het eiland ligt de wijk Nune, ook wel bekend bij veel mensen uit het ziekenhuis. We hadden van twee van mijn collega’s Kirsten en Ines dit als tip gekregen en Ivo is daar toen eens een kijkje gaan nemen! Gevonden! Uiteindelijk ook de huisbaas gevonden en wat bleek! Er werd net een woning opgeknapt en dat zou precies (ongeveer) klaar zijn als wij uit Quality moesten! Hoeraaa!!

Het was dus eerst nog een grote puinhoop binnen omdat het werd opgeknapt, maar op de ruimte waren we meteen verliefd! Maar goed, eerst zien dan geloven hier natuurlijk en het was één van de eerste huisjes welke we bezochten, dus ook nog verder gekeken. We zijn in een aantal huizen geweest, maar veel zijn heel erg inpandig en donker en in ieder geval niet een à la Aruba huis! Je kon er nergens lekker buiten zitten en dan ook geen daglicht binnen! Dus onze keuze was eigenlijk gemakkelijk gemaakt! Het huis is eigenlijk ietsje te groot voor wat we in gedachte hadden om een half jaar in te leven. Het grote voordeel aan dit huisje is dus wel, dat het een boven en beneden heeft en boven twee slaapkamers met ieder een eigen badkamer. Voor mijn nachtdiensten een ideale woning, maar ook voor onze logees die gaan komen! Die kunnen mooi bij ons verblijven zonder dat meteen heel je huis op zijn kop staat en het is echt veeeeeeeeeel gezelliger dan dat ze in een hotel moeten!

Wat erg grappig is en wat we nu al meerdere keren hebben gemerkt is dat niets in één keer geregeld is! We zijn dus heel vaak terug geweest naar deze woning om te kijken hoe het vorderde. Elke keer was er wel iets gedaan, maar niet alles wat ze hadden gezegd. “Ja.. als je dan euuhm vrijdag terug komt, dan is het klaar, dan kun je het zien.” Kom je vrijdag, is maandag toch beter want dan is écht alles klaar.. “Oke jullie willen en er vrijdag in? Okee, neem donderdag dan vast spullen mee, is handig en dan zijn we echt helemaal klaar hoor!” Al met al zijn we die vrijdag toen verhuisd, maar die middag zijn ze nog druk bezig geweest. Een week later zou iemand vertrekken uit een ander huisje en daar mochten we dan nog shoppen voor extra meubeltjes en verlichting enzo, want we waren nog erg basic! Tevens doen ze hier niet gauw aan nieuw kopen. De meubels die er staan zijn nog prima, het wordt even gespoten en het ziet er weer uit als nieuw! Heerlijk om het een keer op deze manier te doen! In Nederland hadden we het allang weggegooid en waren we naar de winkel gegaan voor nieuwe!

Huisje beetje gezelig gemaakt!

Dan de auto! Uiteindelijk, na lang wikken en wegen hadden we eindelijk besloten om een auto te gaan huren. Inmiddels was er alweer bijna een maand voorbij en dan was voor de overige vijf maanden de huur wel te overzien. Tevens met de gedachte dat we lekker safe zitten als er iets met de auto gebeurd! Dus, wij in zee met Speed Rental in Tanki Leendert! We kregen een leuk klein racewagentje; de Hyundai I10! Hoe we dat gaan doen met onze gasten ophalen van het vliegveld, zien we dan wel weer, want er past naast ons, maximaal 1 persoon + 1 koffer in denk ik! Maar, hij is lekker comfortabel, automaat, airco, radio/cdspeler etc. Dus je raadt het al, lekker toeren over dat eiland met je linker been omhoog in het raamkozijn (automaat ;)) lekker caribisch muziekje op, helemaal gelukkig dat we zo mobiel zijn! Het kon me meteen niets meer schelen dat we veel geld kwijt zouden zijn voor een auto deze Aruba periode!

Maar.. Ze noemen Aruba ‘One Happy Island, maar wij zijn er achter gekomen dat het niet alleen maar Happy is hier. Ik had vier dagen vrij een tijdje terug en we hadden van tevoren bedacht er echt leuke dagen van te maken en te genieten dat ik zoveel vrij was! We begonnen in de ochtend van de eerste dag met een tochtje naar de Casibari Rockformaties. Achteraf gezien een paar uit de kluiten gewassen keien die op elkaar gestapeld liggen, waar je een beetje onderdoor en overheen kan klimmen… Maar het geeft uiteraard wel mooi uitzicht etc! Echter bij terugkomst bij de auto zagen we dat van onze auto de autoruit was ingetikt en natuurlijk.. mijn handtas eruit gejat…

Boehooeeeee… Handtas weg.. Telefoon, portemonnee met geld, pasjes en rijbewijs, een bikini en petje (want we zouden misschien nog op het strand eindigen) en natuurlijk wat typische handtas dingen zoals agenda, borstel, deo, spiegeltje.. Pff al met al allemaal spullen die wel vervangbaar zijn, maar toch het zijn jouw persoonlijke spullen en iemand besluit in een klein ogenblik dat het ineens hem toebehoort.. Wel $^&^##@%^&&*()#^%@%^#! Het gebeurt me niet gauw, maar ik stond geloof ik een soort van te hyperventileren. Moest meteen heel erg huilen, kreeg het koud (het is hier nog steeds blafheet elke dag) en mijn been begon onwijs te trillen? Naja.. Echt bizar.. Ivo weer de positiviteit zelve: Doe maar rustig schatje, alles komt goed.. “Hoe kan je dat nou zeggen, je ziet toch mijn tas is gewoon WEG!” Die nutteloze security mannetjes op een paar meter afstand waren dan zo aardig om de politie voor ons te bellen. Ondertussen beetje rond gelopen om te kijken of ze misschien het waardevolle eruit gepakt hadden en mijn tas met de rest ergens gedumpt hadden of iets dergelijks, maar helaas had ik dat geluk niet. Melding gemaakt bij de politie dus uiteindelijk, maar we hadden niet alle papieren bij ons, dus moesten de volgende ochtend maar terug komen op het politiebureau. Toen meteen naar huis om alle pasjes te blokkeren, maar goed mijn telefoon gejat, met ivo’s telefoon kan alleen gewhatsappt worden, niet gebeld. Ander Arubaans nummer en mijn oude Nederlandse nummer was het beltegoed van op… (je zal het altijd zien). Internet werkte lang k*t hier in ons nieuwe huisje, dus we konden echt niks.. Ik in de stress, want wilde zo snel mogelijk mijn pasjes geblokkeerd hebben. Wij met laptop in de auto en snel naar Quality gereden! Daar konden we op internet telefoonnummers opzoeken om die passen te blokkeren en toen snel bellen. Mocht echt super lief de mobiele telefoon van de manager van Quality gebruiken! Ik zei nog, ik moet wel naar Nederland bellen, is hartstikke duur! Hij zegt nee joh, ik ben altijd zo kort van stof, ik heb veel te veel belminuten over!! Euh.. okee, stond ik daar weer te janken! Hihi!

Nieuw bankpasje aanvragen van de bank hier, mijn werkpas laten blokkeren en toen nog terug naar de Car Rental.. Want ja, met zo’n gebroken ruit en overal glas in de auto konden we ook niet lang mee rond blijven rijden. Wat blijkt… Wij mogen de kosten voor het raam zelf betalen! Euuuhh… Wat?? Daarvoor zijn we toch verzekerd? Nou nee, kijk hier maar.. Kleine lettertjes: Verzekerd wanneer het iemand anders zijn schuld is. Anders verzekerd na een eigen risico van 1000 (!) dollar. Maar daar valt niet onder: Diefstal, eenzijdige ongelukken, lekke banden, schade aan auto door rotsen en keien etc… Tja dat ze niet vergoeden als je met drank of drugs op achter het stuur gaat zitten en veel te hard rijdt, à la.. Maar zoals bovengenoemde schade kunnen wij toch zeker niets aan doen!! Oh mijn god, slecht verzekerd dus.. En wij juist huren om dit soort problemen niet te hebben. Nu dus veel geld kwijt omdat we huren, en ook nog betalen voor schade!!

Wij uitzoeken wat het kost om zo’n ruit te laten maken. Kom je al gauw uit op 450 gulden… (!) We hebben een beetje rondgevraagd en zijn toen via local via local bij een autoglasbedrijf en een autosloop terecht gekomen. Bij het autoglasbedrijf hadden ze geen zijruiten. Alleen voor- en achter. Bij het autosloopbedrijf hadden ze een hele wand met alleen maar ruiten, gesorteerd per automerk en vergelijkbare auto’s! In het vak van de hyundai i10: allemaal ruiten voor de Hyundai Atos en twee voor de i10, maar alleen voor de linkerkant en bij ons was juist rechts ingeslagen.. Anders had het ons 150 gulden gekost.. Uiteindelijk dus op heel het eiland geen tweedehands ruit te vinden dus konden we betalen voor een nieuwe. Al met al alleen moeten betalen voor de ruit zelf, niet voor de monteurskosten. Dat is dan wel weer netjes van de car rental..

Ah fijn, ’s avonds hoofdpijn als een gek natuurlijk! We dachten nog even snel eten te maken en dan naar bed! Echter die pannetjes hier staan een beetje bol aan de onderkant.. Dus toen ik mijn vleesje om wilde draaien en de pan bijna van het fornuis viel, redde ik hem, maar kreeg als dank wel een golf hete bakboter over mijn hand.. @^$&$*#(&$@&*^$&*@*. Mooie brandwond op mijn hand.. Gelukkig geen tweedegraads, maar wel erg pijnlijk..

Volgende dag ging de pech nog een klein beetje verder. We gingen toch maar eens achter dat internet aan wat zo slecht werkt. Kregen we te horen dat het Mio (draagbaar wifikastje) echt overal op het eiland goed werkt, behalve in de wijk Paradera waar wij net zijn gaan wonen.. Hoe is het mogelijk toch?? Zoveel pech! Stond ik alweer te huilen in die winkel, was er een beetje klaar mee!!

Al met al nu een paar weken later, krijg ik een beetje het gevoel dat ik erover heen begin te raken, maar dat heeft een tijdje geduurd. Het duurt zo lang om alles hier te regelen, dat je veel vrije momenten kwijt bent om van de ene instantie naar de andere te rijden, om vervolgens te horen dat je beter morgen ofzo weer terug kan komen omdat het vandaag niet geregeld kan worden. Welkom op Aruba! :P Naja, het werkt hier nu eenmaal zo, maar ik had natuurlijk van tevoren bedacht dat ik zes maanden ging chillen, relaxen, geen stress, maar dat is deze afgelopen maand volledig mislukt! We hebben onszelf een aantal keer gedwongen iets leuks te gaan doen of dagje strand, anders was het echt niet meer leuk!

We hebben toch maar een auto gekocht uiteindelijk! We wilden zo snel mogelijk van de huurauto af met zijn slechte verzekering! Via familie van onze huisbazen hebben we een betaalbare tiendehands auto gekocht uit 1997, prachtige mitshubishi Lancer, stationwagen, vier nieuwe bandjes, goed onderhouden, automaat, airco, etc etc. Super! Helemaal blij mee!

Duurde nog even voordat we hem konden rijden want het werkt hier zo: Je koopt ergens een auto. Met de papieren ga je naar een kantoortje om hem op je naam te laten zetten. Je moet daar betalen voor een nummerplaat en wegenbelasting. Met dit betaalbewijs ga je vervolgens naar een verzekeringsmaatschappij om hem te laten verzekeren. Met de verzekeringspapieren kun je dan weer bij een ander kantoortje je nummerplaat ophalen. Pfff.. hihi interessant toch? Nou dat op mijn naam laten zetten ging voorspoedig. Ik had een persoonsnummer gekregen van het ziekenhuis waarmee dat gemakkelijk kon! Oke hoppa, naar de verzekering! ‘Mag ik uw rijbewijs even zien?’, euuuhhhmm nee, die heb ik niet, die is gestolen! ‘Dan kan ik u niet verzekeren mevrouw’. Oww nee. Uiteindelijk bleek dat het wel zou kunnen als ik het politierapport zou komen laten zien, samen met een kopie van mijn rijbewijs. (Kom maandag maar terug! :P) Oke, politierapport zou dezelfde dag nog in orde komen, dat kostte uiteindelijk een week, drie bezoekjes aan het politiebureau en tig telefoontjes voordat er eindelijk een kloppend rapport lag op de juiste plaats en tijd.. Hihi. Dan nog het kopie van mijn rijbewijs! Zelf natuurlijk nooit gemaakt, maar gelukkig de bank hier wel! Dus op naar de bank, vragen of ze nog een kopie wilden maken voor mij. Natuurlijk kon dat, maar wel morgen! :P. Geeft niet, uiteindelijk had ik alles en kon ik de verzekering afsluiten! Op naar een klein kantoortje om de nummerplaten op te halen. Dat ging ook voorspoedig dus hadden we eindelijk onze auto! De huurauto konden we dan gaan inleveren! We hadden hem inmiddels precies een maand, en daar hadden we ook voor betaald. Eerder terugbrengen was geen probleem zeiden ze eerder. Tot dat we dat daadwerkelijk wilden gaan doen, kwamen ze met het geintje dat we nu aan contractbreuk deden, dus moesten we de weekprijs betalen ipv de speciaal afgesproken maandprijs omdat we hem vijf maanden zouden huren. 250 dollar per week, stond ergens in het klein op ons contractje gekrabbeld. De officiële prijs was 175 dollar zagen we op de website. De jonge man van Speed Rental heeft ons nogal onbeschoft behandeld over de whatsapp toen dit ter sprake kwam en wij het er niet mee eens waren. Ja, kom maar op kantoor vriend, dan zal de baas wel even uitleggen hoe het werkt hier! Je kan toch niet zomaar je eigen regels gaan bedenken! Ik heb nu geen tijd meer om met jullie te praten. Hop weg.. Najaaaaa. Ten eerste om ons een vriend te noemen… ik hoop niet dat hij zich tegen zijn ‘echte’ vrienden zo gedraagt, ten tweede: we zijn nog steeds klant van hem! Ten derde: wie verzint hier nou zijn eigen regels, want uiteindelijk hebben we het gewoon op een vriendelijke, nette manier afgehandeld met ‘de grote baas’ (zijn vader) voor een weekprijs van 175 dollar.. je gelooft het niet. Toch wil je hier geen ruzie op zo’n klein eiland.. (Volgende dag reed er een Speed Rental Car door onze wijk.. (!! Help !! Schrok me dood, maar was gelukkig niets).

Onze nieuwe auto rijdt als een trein! Hij heeft zo zijn kuren, (raam ging opeens niet meer dicht en hij verzuipt een beetje bij het opstarten) maar dat wordt of is al netjes opgelost door Ben van de garage!

Qua internet hebben we het nu ook geregeld. Omdat Ivo nu niets aan werk kon doen op de computer is hij de huisbazen gaan helpen met klussen op het terrein! De tuin werd opgeknapt en er wordt weer een nieuw huisje helemaal aangepakt. Dus handige Harry, euh Ivo is aan het tuinieren (onkruid verwijderen, schoffelen, hakken en kokosmelk drinken uit kokosnoten die hier in de palmbomen hangen! ) en schilderen, schuren en spuiten in het huisje! Lekker bezig! In de plaats daarvan krijgen wij korting op de huur en hebben ze internet via de kabel met een abonnement afgesloten op hun naam (kon alleen per jaar en zolang zijn we er niet), afhankelijk van hoeveel Ivo hun nog helpt betalen we hun daarvoor of niet! J Jeeej!

Tot slot het laatste gespam over stomme dingen, mijn vergunningen! Via het ziekenhuis ontvang ik een verblijfs- en werkvergunning om in het ziekenhuis te mogen werken. Het ziekenhuis doet de aanvragen voor deze vergunningen bij de DIMAS. Echter ging dit dicht vlak nadat ik aankwam. Naja dicht, ze waren wel open voor vragen en het indienen van aanvragen enzo, maar ze verwerkten niets. De reden weet ik nog steeds niet. Echter, zo lang de aanvraag loopt, mag je het eiland niet verlaten.. Anders kom je er niet terug op! Nu wilden we juist in november al naar Curaçao gaan omdat Mirjam daar op vakantie was en wij toch de andere eilanden ook wilden gaan bezoeken! Alleen zou het toch een beetje vervelend zijn voor ons half jaar avontuur als ik niet meer terug het eiland op zou komen. Dit risico hebben we dus maar niet gelopen. Nu, nadat ik hier nu twee maanden ben inmiddels, heb ik mijn vergunningen mogen ontvangen! Hoeraa!! Of we nog naar Curaçao en/of Bonaire gaan is nog onzeker. Vanaf het nieuwe jaar komen er zoveel mensen langs voor ons dat ik niet zoveel vrije dagen meer over heb (denk ik) om zelf nog weg te gaan naar de andere eilanden! Maar, we zien wel!

Nu denken jullie, heeft ze het daar nog wel leuk?! Ja!! Lees maar gauw het volgende verhaal! Meer foto's volgen nog trouwens, er gaat steeds iets mis met het uploaden op deze site!

Liefs!! Xxx

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!